Τα τελευταία χρόνια η καθημερινότητα μας μπορεί να γίνει απίστευτα απαιτητική. Έχουμε υποχρεώσεις απέναντι στην εργασία μας, στις σχέσεις, στην οικογένεια και ούτω καθεξής. Δεν είναι εύκολο να βρούμε ούτε λίγο χρόνο για να καθίσουμε και να χαλαρώσουμε. Γιατί όμως μας είναι τόσο δύσκολο να αφιερώσουμε μια ώρα την βδομάδα για εμάς; Γιατί αποφεύγουμε κάτι που ξέρουμε ότι μπορεί να είναι ωφέλιμο;
Η αλήθεια είναι ότι στις μέρες μας έχουμε την τάση να ψάχνουμε γρήγορες απλές απαντήσεις σε περίπλοκα προβλήματα. Για να ενισχύσουμε τη διάθεσή μας και να μειώσουμε την καταθλιπτική διάθεση, θα προτιμούσαμε να αντιμετωπίσουμε τα συμπτώματα όσο πιο γρήγορα γίνεται, χωρίς περαιτέρω ανάλυση ή προσωπική αναζήτηση. Αυτό θα μπορούσε να είναι μια βραχυπρόθεσμη λύση, η οποία ίσως μας ανακουφίσει για ένα διάστημα. Μέχρι να ξαναέρθει η επόμενη τρικυμία.
Η άρνηση είναι επίσης ένας μηχανισμός αντιμετώπισης που μας απομακρύνει από οδυνηρές καταστάσεις. Ωστόσο, η παραμονή στην άρνηση μπορεί να επηρεάσει την ικανότητά μας να αντιμετωπίσουμε νέες προκλήσεις. Εάν παραμένουμε σε αυτό, προσπαθούμε να προστατεύσουμε τον εαυτό μας, αρνούμενοι να αποδεχτούμε την αλήθεια για κάτι που συμβαίνει στη ζωή μας. Παράλληλα, μερικοί άνθρωποι προτιμούν να αγνοήσουν τα συναισθήματά τους παρά να ζητήσουν βοήθεια.
Υπάρχει η αντίληψη ότι τα ψυχικά και συναισθηματικά ζητήματα θεωρούνται σημάδι αδυναμίας ή κάποιου προσωπικού σφάλματος.
Παρόλα αυτά, όσο και αν αποφεύγω μια οδυνηρή κατάσταση, η πληγή που δεν έχει επουλωθεί πλήρως, αναπόφευκτα θα τραυματιστεί ξανά.
Συνεπώς, είναι μη ρεαλιστικό να προσδοκούμε από τον εαυτό μας να μην νιώσει ή να μην εκφράσει τα συναισθήματα του. Ίσως είναι δύσκολο να μιλήσετε για το πως νιώθετε στην αρχή, αλλά γίνεται πιο εύκολο στην πορεία με την πάροδο του χρόνου και την εξάσκηση. Κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι η θεραπεία είναι εύκολη.
Σκαλίζοντας το παρελθόν με σκοπό να βρεις πληροφορίες για την τωρινή συμπεριφορά σου μπορεί να είναι επώδυνο προκαλώντας συναισθηματική φόρτιση. Μπορεί, όμως, να λειτουργήσει θεραπευτικά για την ψυχική και σωματική σου υγεία. Μπορούμε μέσα απ ‘αυτήν να διαχειριζόμαστε τα γεγονότα με πιο λειτουργικό τρόπο, να ανακαλύψουμε μια νέα οπτική για το θέμα που μας απασχολεί και να συνειδητοποιήσουμε ότι μέσω της θεραπείας μπορεί να καταφέρουμε να ζούμε με λιγότερους περιορισμούς και ανασφάλειες.
Αναπόφευκτα ερχόμαστε σε επαφή με τις ανάγκες μας, ακούμε και φροντίζουμε τον εαυτό μας. Η θεραπεία θα μπορούσε να παρομοιαστεί σαν ένα ταξίδι προς τα μέσα, με τα όμορφα και τα δύσκολα, με την προσπάθεια να βρούμε το δρόμο αν νιώθουμε χαμένοι, με σκοπό να μάθουμε όσο γίνεται καλύτερα τον εσωτερικό μας κόσμο.
Αμαλία Διαμαντοπούλου
Ψυχολόγος MSc – Ψυχοθεραπεύτρια
